Ik kwam het onderstaande verhaal tegen.
.
In de Himba-stam van Namibië in Zuidelijk Afrika ligt de geboortedatum van een kind vast, niet op het moment van geboorte, noch bij conceptie, maar veel eerder: vanaf de dag dat het kind in de geest van zijn moeder wordt gedacht.
.
Wanneer een vrouw besluit dat ze een kind gaat krijgen, gaat ze in alle rust onder een boom zitten, ze luistert totdat ze het lied kan horen van het kind dat geboren wil worden. Nadat ze het lied van dit kind heeft gehoord, gaat ze terug naar de man die de vader van het kind zal zijn om hem dat lied te leren. En dan, wanneer ze de liefde bedrijven, zingen ze het lied van het kind, om hem uit te nodigen.
.
Wanneer de moeder zwanger is, leert ze het lied van dit kind aan de vroedvrouwen en oudere vrouwen van het dorp. Wanneer het kind wordt geboren, zingen oude vrouwen en de mensen om hem heen zijn lied om hem te verwelkomen.
.
Naarmate het kind groeit, leren de andere dorpelingen zijn lied. Dus als het kind valt of gewond raakt, vindt hij altijd iemand om hem op te pakken en zijn lied te zingen. Maar ook, als het kind iets geweldigs doet, of met succes de overgangsrituelen doorloopt, zingen de mensen van het dorp zijn lied om hem te eren.
.
In de stam is er nog een mogelijkheid waar dorpelingen voor het kind zingen. Als de persoon op enig moment in zijn leven een afwijkend of antisociaal gedrag vertoond, wordt hij in het centrum van het dorp geroepen en vormen de mensen van de gemeenschap een cirkel om hem heen. Dan zingen ze zijn lied.
.
De stam erkent dat de correctie van antisociaal gedrag niet door straf gaat, maar door liefde en herinnering aan identiteit. Wanneer je je eigen lied herkent, wil je niets doen dat de ander of de stam zou schaden.
.
En als deze jongen oud wordt, in zijn bed ligt, klaar om te sterven, kennen alle dorpelingen zijn lied en zingen ze voor de laatste keer zijn lied.
.
De foto is van Chris McLennan